eerste indrukken van Jan

Computerruimte op de HOPAC, getypt door Jan
Lees eerst de vorige post, die gaat over onze reis enzo...
Beste bloglezers,
ik heb mijn eerste indrukken geprobeert op papier te zetten, en wil jullie die niet onthouden.

Ik heb het verhaal gisteren (woensdag) getypt, maar toen deed de internetverbinding thuis het niet zo best.

ik tiep hier nu een mailtje in notepad, aangezien het draadloze internet nog niet helemaal werkt op m'n laptop. Dat de laptop het nu wel doet is te danken aan de batterij, die het hele huis nu even van stroom voorziet. De stroom is namelijk een paar uur geleden uitgevallen (iets wat hier minstens wekelijks schijnt te gebeuren, net als het water).

Maar wauw, wat ben ik onder de indruk zeg, of beter gezegd onder de indrukken. Zo veel indrukken komen op me af, alles is zo enorm anders dan in Nederland. Bizar.
Dingen die al meteen anders waren: elke kamer van het huis heeft fans, inclusief ons eigen huisje (corneel en ik hebben ons eigen 'guesthouse', met een badkamer en tweepersoonsbed, los van het grote huis.)

De muskietennetten boven het bed, de palmbomen, bananenbomen, andere mooie bomen, de warmte, de vochtigheid, de af en toe zoute wind die alles een beetje verkoeld, de taal (ik kan nu al tot 30 tellen in het Swahili, als ik thuis kom spreek ik vloeiend de taal :D), de omgang met mensen (zwarte mensen zijn hier in huis in dienst van blanke, een heel aparte gewaarwording...), de klok staat twee uur verder, we wonen bij een jong gezin en zo kan ik nog wel even door gaan.

Op 30 meter lopen is de Indische oceaan die er nog mooier uitziet dan de plaatjes op het internet. Eerst even met een teen gevoeld of het toch niet te koud zo zijn, maar de oceaan lachte ons uit: de Indische oceaan is lauw! Gisteren (de dag dat we hier aankwamen) dus gelijk al een duik genomen in de oceaan en ook ontdekt dat een handdoek overbodig is. Je bent zo droog!
We hebben hier een hond, twee konijnen en een reeks kavia's, een aquarium met onwijs mooie zeesterren, vissen, zeeegeltjes en koraal (en dat komt hier allemaal zo uit de zee!), twee 'zusjes' en een 'broertje', en iemand die kookt, een ander die de poort op tijd open en dicht doet voor je en de boel bewaakt, iemand die schoonmaakt en ook nog een lerares (Anja) en een piloot die van modelbouw houdt (Jan)

We wonen dus bij Jan en Anja, en slapen in het guesthouse, een soort apartementje naast het huis. Het straatbeeld is natuurlijk heel anders hier, ze rijden hier trouwens ook links. Verder weten jullie denk ik wel wat je bij dat straatbeeld voor moet stellen.

Vandaag zijn we voor het eerst op school geweest, kennis gemaakt met een hoop mensen, rondgeleid en gelijk de middag achterin de klas gezeten en daarna mee vergadert, over internationalday volgende week. een hele happening moet dat worden zeg!

Ze kunnen ons op school goed gebruiken, naast observaties mogen we in verschillende klassen assistants bieden, mogen we helpen bij de zwem en basketbal lessen. We hebben een account gekregen voor de bieb op school (de grootste van het hele land, maar nog niet een kwart van de bieb in Middelharnis.)

Engels went echt mega snel, na een minuut of drie ging het al vanzelf. En dat is maar goed ook, want Nederlands is er niet veel bij. In grade 4, waar ik vandaag gezeten heb zat dan wel Mirjam, de jongste van de familie (grade 4, is kind of groep 7. Na grade 5 komen ze gewoon in grade 6, wat dan junior highschool, of gewoon secundairy school is.)

Ik zit nu te denken, wat wil ik nog meer kwijt, maar ik weet even niet waar ik verder moet, zoveel valt er nog te zeggen. Over de vlucht zetten we trouwens wel samen een verhaaltje op de weblog, daar hebben we in het vliegtuig al wat aan getypt. Anders blijf ik alles dubbel verhalen, en dat is niet handig (en niet leuk). Belangrijkste is dat we alles gevonden hebben en er nu zijn. We werden gewoon keurig afgehaald op het vliegveld door Anja, dus zonder problemen hebben we het hier bereikt.

Verder: mam, je kan hier zo aan de bak, want ze hebben echt mensen nodig. Ik krijg nu al kriebels om hier later te gaan werken. Ik zal over 2 maanden nog maar eens kijken hoe ik daar over denk.

...

Ik ben er even tussenuit geweest. Er kwam visite, een jongen uit Ede :D. Een van z'n ouders komt uit Tanzania, de ander uit Nederland. Hij zelf had hier 18 jaar gewoond en woonde nu 4,5 jaar in Ede. Grappig, dat de wereld zo klein is. Of, zo groot. Want ofschoon in Ede woont, ken ik hem niet.

O ja, nog een leuk feit: het wordt hier vroeg (rond half 7) donker, en we gaan hier tussen 9 en 10 naar bed! We komen er dan ook weer om 6 uur uit. Vanwege de warmte enzo. Dat is nog eens wat anders dan 1 uur naar bed en 10 uur eruit. Maar, toch wel lekker denk ik, zo'n ritme.
Ik zit dus nu op m'n bed, op het punt om te gaan slapen. Het is half 10, en ben toch wel toe aan een bed. Vandaag was een intensieve dag, veel nieuwe mensen ontmoet, nieuwe dingen gezien en veel met taal bezig geweest, zowel Swahili als Engels. En cultuur. Als je iets aanwijst mag dat nooit met je wijsvinger (terwijl die daar toch voor is) maar doe je dat met je mond, of eventueel met je hele arm. Of als je iets geeft/aanpakt, doe je dat met twee armen. Of eventueel alleen rechts. En corruptie is rovend voor touristen als wij. Voor bijvoorbeeld een safari betalen wij iets van 50 US dollar, terwijl een Tanzaniaan 2 dollar neer legt. there you go.

voor ik nu ga slapen bedenk ik me nog 1 ding: we gaan hier nog een keer snorkelen, om al dat mooie koraal te bekijken, samen met de Smitsen. Heel relaxed dus, ergens bij een eilandje dat we vanaf hier kunnen zien.

Had ik al iets gezegt over het tijdsverschil? Het is hier twee uur later dan in Nederland. Dan weten jullie dat nu:).