First message from Jaan and Corniel in Tanzania

Habari gani, rafiki? (Kiswahili voor: Hoe gaat het, vriend?)

Het is een tijd geleden dat wij voor het laatst wat gepost hebben. We zaten voornamelijk in het vliegtuig, op de HOPAC of in bed. We hebben nu voor het eerst de gelegenheid om online te zijn dus hierbij de reisverhalen van de heenweg. We hebben besloten om om te beurt verhaal te doen, de naam staat er dan boven.
-------------------
Corneel: 16.00 local time, Heathrow Airport

Na bijna een hele dag doorgebracht te hebben op het vliegveld in Heathrow mogen wij met recht zeggen: what an experience!! Vanmorgen zijn we allebei om ongeveer 2.45 uit ons warme bedje gerold en op weg gegaan naar Schiphol Airport. Voor Jan was dit gedeelte 'gesneden koek' maar voor mij was alles nieuw. Zo nieuw dat, toen we bij het inchecken onze bagage op de band konden laten, ik mijn handbagage rustig bij mijn koffer zette. Dat was even schrikken, was mijn handbagage bijna in het vliegtuigruim verdwenen(!) Maar die schrik kwam meer door de reactie van de anderen: in Londen City moesten we vrolijk onze koffer van de lopende band afhalen om ze vervolgens zelf naar Heathrow te sjouwen.

Van schiphol naar Londen City vlogen we met een Fokker 50: twee propellers en drie wielen. Voor mij was dit de eerste keer in de lucht, en dat heeft volgens ons iedereen in het vliegtuig kunnen merken. De oh's en de ah's vlogen om de oren. En zo zaten we na een uur vliegen midden in Londen.

Op naar Heathrow Airport. Met de metro zijn we naar "Bank" gezoefd, het Undergoundstation waar we over konden stappen op de Picalilieline die rechtstreeks naar H.A. ging. Na een kwartier te hebben aangezien dat er tijdens de spits in de overvolle metro’s geen plaats meer was voor twee arme avonturiers besloten we dat we dan maar na elkaar moesten gaan. We hadden afgesproken dat we elkaar bij HOLBOLM (?) dan wel weer zouden zien. Na 5 minuten kon Jan zich met zijn koffer tussen de mensen persen en was hij uit het zicht verdwenen. Drie metro’s later was er dan voor mij een paar vierkante decimeter om mijzelf op mijn koffers te proppen en na een stille (in de Underground praat nagenoeg niemand) en warme rit kom ik aan op station HOLBOLM. “JAN, ik kon er drie metro’s later pas bij!!”. “Drie?! Ik heb er hier tussen mijnes en jouwes maar één langs zien komen!”. Waar zouden die andere twee heen zijn gegaan

En zo konden wij mazzelaars onze reis weer voortzetten. Nu, 6,5 uur, een biertje, een bak koffie en een hazenslaapje later zitten we veilig en wel op het vliegveld te wachten totdat we in kunnen checken voor het echte werk. Dit keer zal het een joekel van een vliegtuig zijn in vergelijking met de Cityhopper, een hele nieuwe ervaring in het vooruitzicht!
-------------------
Corneel: 23.34 London time, ergens halverwege boven Griekenland en Turkije

Wat te tiepen, op 39090 ft, met 619 ml/h door de lucht razend?! Jan verbetert zijn eigen topscore met Tetris (overigens niet te tippen aan die van mij haha) en we hebben onze buik vol met lekker eten. Nu net een wijntje voor mijn neus gekregen en niet veel te doen. Hulde, tussen neus en lippen door, aan Quatar Airways!! De mooie meisjes in de gangpaden zeggen sorry als jij ze aanstoot..
Na een gansche dag niet veel gedaan te hebben is het wel echt lekker om weer door te reizen en het gevoel te hebben dat we dichter bij de 30 graden van Tanzania komen.

Jan: een paar minuten later: boven Turkije. .

Verder dan ik ooit geweest ben. Wat een avontuur. Trouwens, toen we dit vliegtuig binnen kwamen was ook ik onder de indruk van het feit dat dit gevaarte met een heleboel mensen, en ons dus, de lucht in zou gaan. En dan al die schermpjes en knopjes. We hebben eerst natuurlijk alle functies geprobeerd, waaronder dus tetris. En de service is echt fantastisch! We zitten nu denk ik zo’n 4 uur in dit vliegtuig en we zijn al voorzien van een drankje, een handdoekje, nog een drankje, een complete maaltijd, een knabbeltje voor tussendoor en nog eens een handdoekje.

Het wachten in Londen viel me alles mee. We hadden besloten om alles echt heel rustig aan te doen, aangezien we ons 14 uur moesten vermaken! Dat is gelukt. Ondertussen zijn we denk ik twee van de betere gidsen op London Heathrow, maar verveeld hebben we ons niet.
Onderussen zijn de lampen in het vliegtuig uit gegaan, en dat betekent dat het voor veel mensen tijd is om te slapen. Een man naast ons brabbelt zo af en toe wat onverstaanbare woorden, terwijl Corneel een playlist heeft gemaakt met liedjes voor de komende paar uur. Ik ga nu nog even een oogje dicht doen.

Ondertussen zijn we aangekomen in Tanzania via Doha. Doha was voornamelijk stoffig en zanderig, we hebben het land (Arabische Emiraten) niet kunnen zien, na twee uur konden we boarden voor de vlucht naar Tanzania. Door de turbulentie bij Tanzania Airport was het landen best spannend. De piloot hon het vliegtuig met moeite goed recht houden maar heeft het toch maar geflikt! Iedereen applaudiseerde uiteraard.
Aangekomen in de ontvangsthal konden we het visaoffice voorbijlopen, gelijk door naar de douane, tegen die tijd waren we allebei al behoorlijk aan het zweten. Het afrikaanse tempo ligt beduidend lager dan in Nederland, but we love it!!

asante sama (heel erg bedankt)voor het lezen, we houden jullie op de hoogte!!

Ps: dank jullie voor alle verjaardagsberichtjes!! We hebben het hier ook een beetje gevierd :)